Wyobrazcie sobie zamek pentagram posrodku niczego. Wymyslcie sobie zamek na skrawku urwiska albo sklepienia w kolorach teczy nazwanego pawim pokojem? Do tego kamienny labirynt wysokosci czlowieka lub wawaz szerokosci rozpostartych ramion. To nie Petra i nie bajki. To tylko Toskania i Sycylia. Rzecz dziala sie na prawde a takie zdjecia tylko w filmie Pentamerone, Tale of Tales. Jest to opowiesc z XVII wieku, Giambattisty Basilego. Pentameron, czyli piecioczesciowa- opowiesc opowiesci. To zbior historii, ktore sie przeplataja. Mamy tu Shreka, Pchle Szachrajke, Kopciuszka, Ksiecia i Zebraka, Ksiezniczke na ziarnku grochu. Czegoz tam nie ma.
Wybitni aktorzy jak Selma Hayek, Vincent Cassel. Opowiesci o trzech krolestwach. Milosciach, zycia, pozadaniu, morderstwie, obietnicy danego slowa. Slowem dobranocka i historia z moralem. Jak to w bajkach. Bajka Pentameron to cicho - wrzeszczacy obraz. Sytuacje az brzecza, slowa nie krzycza. Opowiesc krwawa. Pozadanie, zawisc, zbrodnia. I te obrazy. Mysle sobie ciocia, ze to komputer. Cos co wygenerowala sztuczna inteligencja. Umysl, na miare Matteo Garrone rezysera, ktory - stworzyl arcydzielo. Zdjecia i zamki ludzie baroku. Muzyka tez. rozbrzmiewa dramaturgia. na pozor chaos wdziera sie na ekran, by w koncowce wszystko przeszlo soba a watki sie zazebialy.
Kreatury i fabula z XVII wieku znacznie przerosly Wladce Pierscieni. Nie mowiac juz o Grze o Tron.
Opowiesc Tale of Tales stworzyl Giambattisto Basili, siedemnastowieczny, poeta, bard i dworzanin.
Z Basilliego czerpali Bracia Grimm i Charles Perault.
Surrealistyczny realizm czy odlot?
Dworzanin przebierajacy sie w akwalong. Trojkaty i rozpusta. Kazirodcza milosc i zadza mlodosci.
Pentameron czyli basn nad Basniami, czyli Festyn tluscioszek. To szarza rezyserska i uczta dla oczu.
Niby basn ale pelno alegorii. Czasem mozna sie zrzygac. Na samo pomyslenie, ze mozna przykleic sobie plat skory lub obciac by poczuc sie mlodym.
Donnafugata kamienny labirynt. Doprawdy trudno uwierzyc, ze to co istnieje.
Castle del Monte, Apulia.
