Spectacular Jousting czyli Turniej Rycerski w Linlithgow Palace

Linlithgow to niewielka miejscowość w południowo-wschodniej Szkocji, położona w rejonie West Lothian w połowie drogi pomiędzy Edynburgiem a Falkirk. Tym co przyciąga tu turystów są malownicze ruiny gotycko-renesansowego pałacu. Pierwotna warownia powstała tu prawdopodobnie już w połowie XII wieku. Jej zadaniem miała być kontrola ważnego szlaku łączącego Edynburg ze Stirling. W 1424 roku Linlithgow wraz zamkiem zostały częściowo zniszczone przez pożar. Wkrótce potem za panowania króla Jakuba I (1394-1437) zostało odbudowane i podniesione do rangi miasta królewskiego. Miejscowy pałac znany jest głównie z tego, że to właśnie tu w 1542 roku przyszła na świat przyszła królowa Szkocji -Maria I Stuart (1542-1587) oraz król Jakub V Stewart (1512-1542).Według miejscowej tradycji, ze szczytu północno-zachodniej wieży królowa Małgorzata wypatrywała niegdyś daremnie powrotu swego męża Jakuba IV z pola bitwy pod Flodden (1513). Zmierzch świetności Linlithgow nastąpił na początku XVIII wieku wkrótce po zawarciu przez Szkocję unii z Anglią. Ostatecznie zaniedbana rezydencja w 1746 roku została strawiona przez pożar. Pałac nie został odbudowany, a dziś o jego dawnej świetności przypominają pozbawione zadaszenia majestatyczne mury.W skład kompleksu pałacowego wchodzi także wzniesiony w XIII wieku monumentalny kościół św. Michała. Świątynia ta ufundowana została przez Dawida I, a swój obecny neogotycki kształt uzyskała podczas ostatniej większej przebudowy jaka została dokonana w XIX wieku. Kościół zbudowano na planie krzyża, nawa i prezbiterium mają tą samą szerokość. Wymiary kościoła są następujące: długość 56 m, szerokość 32 m i wysokość 28 m..

W czasie reformacji, którą zainicjował John Knox, kościół został splądrowany, rozkradziono ołtarze usuwając figury. W wieku XVII wieku światynia pełniła funkcje magazynu drewna, który należał do władz miasta. W trakcie plagi pustoszącej Edynburg uniwersytet używał kościoła w charakterze sali wykładowej. W pożniejszym okresie Cromwell trzymał tu swoie konie – ślady po kulach w ścianach nawy świadczą o działalności jego żołnierzy.

Budynek wielokrotnie odnawiany. Pierotnie wieża miała takie samo żwienczenie jak katedra St. Giles w Edynburgu. Jednak kamienną korone usunięto w 1921 roku ze względu na zły stan stan. Współczesną Koronę Cierniową, zamontowano w 1964 roku. Aluminiowe zwieńczenie widać z odległości kilku kilometrów i z czasem stało się wizytówką miasteczka. Obok tegoż nietypowego zakończenia koscioła św. Michała co roku przy nim przy Linlithgow Palace odbywa się Spectacular Jousting. Turniej rycerski przyciąga ogromną liczbę uczestników. Nie tylko zjeżdzają z całej okolicy fanatycy średniowiecza ale rycerze i aktorzy wcielający się w role giermków i pachołków.

Pojedynki na miecze. Kruszenie kopii oraz inscenizacja pola bitewnego to główne punkty programu. Do tego liczne zawody w ustrzeleniu wroga i poskramianie koni. Na kiermaszach rozstawionych wokół liczne stoiska z rzemiosłem i rękodziełem w wiekach średnich. Dla zainteresowanych pogadanki a dla dzieci ciekawość z potrzymania mieczy i toporów wojów.

Nad całością imprezy czuwa Historic Scotland i to on odpowiada za pomyślność wydarzenia i bezpieczeństwo uczestników Spectacular Jousting. Co roku impreza jest wzbogacana a prawdziwym szczęściarzem może pochwalić się ten, kto turniej rycerski podziwiał przy naprawdę cudownej pogodzie.

cmentarz przy zespole palacowym i kosciele sw. Michala

zainteresowanie dzieci nie mialo granic

kropilnica w sw. Michale

witraz swietej Katarzyny

dworka i jej podopieczni

cmentarz okalajacy sw. michala

Organy i nawa boczna

Kosciol parafialny sw. Michala

Obozowisko Czerwonych

ambona w Kosciele sw. Michala

a sie skubany ustawial do zdjecia

widok na witraz nawy bocznej

chrzcielnica en face

 Tak na prawde to wolalam druzyne czerwonych czyli Anglikow. Rycerze naprawde wygladali jak ..rycerze! Mescy, zarosnieci i pieknie trzymajacy sie w siodle.

 Ale to Szkoci wygrac musieli.

 Kopie kuszyly sie, ze az wiory lecialy.

 Podgolony niby Podbipieta;-)

Ichaaaa. Freeeeddddoooommmm!

Five sisters ZOO a swistak siedzi i zawija w papierki

Patrzac na puchate zwierzaki, pozamykane w raczej ciasnych wybiegach chce sie powiedziec; Wszystko bedzie dobrze. Kangurki obejmuja sie w taki sposob by chcialy wlasnie tak powiedziec. Dalej widzimy, powyrywane z piorek brzuchy papug. Stare warchlaki, 3 niedzwiadki. Smutnawe ptaki i otepiala reszte towarzystwa. Niby wykarmione i zadbane ale zawsze to niewola. Bylysmy tam wiedzione ciekawoscia. Park powstal z inicjatywy lokalnej spolecznosci West Calder. Samo West Calder polozone jest  okolo 10 mil od Livingston i jakies 20 km. od Edynburga. ZOO zalozono w 2005 roku by przyblizyc ludziom  dzika nature? Tak to dziala. Osobniki sa stare i raczej przeznaczone dla dzieci. Atrakcje to sztuczny zamek a tam min. angory, swinka morska, pare nietoperzy, czarny kruk i klatka z czarnymi szczurami. W przyszlosci ogrod wzbogaci sie o gady i inne pierdoly. Jest oczywiscie kilka smaczkow jak para reniferow, pieski preriowe i para wilkow arktycznych. Za oplata 50£ mozna adoptowac zwierzaka a calosc nad zdrowiem piastuje Royal Dick Veterinary Schol Edinburgh. Na terenie ogrodu zoologicznego odbywaja sie pokazy karmienia zwierzat i mozliwosc przyjzenia sie dzikiej naturze zwierzat dzikich oraz poznac lagodna nature swinek domowych. takich okolo 250 kilowych. W historii Five Sister ZOO nie brakuje tez i tragicznej karty w historii. W kwietniu 2013 roku wybuchl pozar, ktory zabil 11 lemorow i krokodyla. Pozar strawil tez kilka budynkow i obejsc dla zwierzat. Od tej pory ZOO postanowilo nie przerywac istnienia i od tamtej pory gospodarze sukcesywnie odbudowuja straty w zwierzetach i obejsciu.

A to obok placu zabaw robi furrore. Na samym placu natrafiamy na statek piracki i cartingi. Do tego wszechobecne stoiska z fast foodami i palarnie.

Nie brakuje tez zdziwionych sow i Krola Juliana co to stopy nie tyka.

3 misie i naprawde robia wrazenie z bliska

 

 Zdziwione czaple

 

 i tak moge w nieskonczonosc - a swistak siedzial i zawijal...

                               

zapasy czas zaczac

Rzecz niebywala sa ogory zakiszone. Garnek, sciagniete ogory ale w 3 sklepach obowiazuje sprzedaz wiazana. Zatem gdy kupisz ogorki to nie kupisz kopru. Zaczyna sie garowanie. Do tego dykta, koniecznie przez chlebek i juz mozna przezyc. Oby do dobrych wiesci. Oby do lepszego nieskiszonego swiata.

miejsce pociagu w d.

Kilka dni temu ciocia samo zlo eluta obejrzala glupi filmik z jednych z wielu jakich mozemy znalezc na fejsie. Tory kolejowe. Podluz nich lezy przejechany mezczyzna. Widzimy, ze klimat raczej azjatycki. Przejechany czlowiek tez azjata.  Mniemam, ze Indie, Sri Lanka. Nie wazne zreszta. Nogi z jednej strony odwrocone tak jakby chcialy gdzies pojsc. Natomiast korpus z drugiej strony. Mezczyzna chce sie podniesc ale nie moze. lezy bezwladnie,  za to podnosi biodrami. krew zbytnio nie wylewa sie. Twarz wykrzywiona bolem i co rusz siega rekoma do kikuta i dotyka to z niego zostalo. Wokol gromadza sie gapowicze. Nikt nic nie robi. I nie wiadomo czy zrobi? Na poczatku obserwuje i mysle, ze to sie zaraz skonczy i to kolejny przejaw glupoty ludzkiej. Ze facet zaraz wstanie. A drugi aktor przedstawienie  czyli nogi wstana i pojda w drugim kierunku. I bedzie tak robic swiat w balona. Jak to we wszystkich glupich filmikach. jednak z irytacji nie moglam juz wytrzymac. Suwakiem przejechalam dalej. Na koncu ktos odkrywa szmate czy tam worek a tu nogi dalej leza osobno. Nie no! Czas na druga runde ogladania. Faktycznie to bylo na zywo i nie aktor ale prawdziwy czlowiek rozjechany. Nie moge pozbyc sie tego obrazu, ktory ujrzalam. To nie bylo straszne. To bylo juz barbarzynstwo sceniczne. Tylko nie wiem. Czy jestem gorsza tu czy gapie, ktorzy tylko ogladali biernie?
Przeciez spodziewalam sie, ze zaraz ten z kikutem wstanie i zacznie rechotac a drugi smialek z nogami pokaze kciuki i zasmieje sie szczerze. Niestety jestesmy skazani na porazke. Taka sama jak przed laty fotograf Kevin Carter, czekal na smierc afrykanskiego dziecka. Bylo to w roku 1993 w Sudanie podczas kleski glodu. Dziewczynka postanowila odpoczac. Fotograf korzystal z chwilii gdy nagle obok niej zladowal tlusty sep. Carter nie chcial spoloszyc ptaka i w bezruchu czekal na dogodna chwile. Carter myslal, ze  sep otworzy skrzydla. Nie doczekal sie tego widoku za to czegos innego! Zdjecie to trafilo do New York Timesa i to na pierwsza strone. Ludzie zasypywali redakcje listami i telefonami z pytaniem co sie stalo z dziewczynka? Sam wydawca nadal notke, ze udalo sie uciec od drapieznika ale dalej nic na jej temat nie wiadomo. Oprocz tego zdjecie okreslano jako namacalny dowod na to co dzieje sie w Sudanie. Cartera nazwano hiena. On sam tlumaczyl sie, ze po tym co zrobil usiadl pod drzewem i dlugo plakal. Oskarzany o biernosc wkrotce sam popelnil samobojstwo majac lat 33. Pomimo naciskow ze strony spoleczenstwa i rozlicznych organizacji. Na temat barbazynstw nie dzieje sie nic. A dopoki istnieje odbiorca to show must go on.

                                     

i tak wlasnie!

angielskie wiedzmy i gdzie jest moja osemka?

Wakefield – miasto w północnej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie metropolitalnym West Yorkshire, w dystrykcie City of Wakefield. Miasto położone nad rzeką Calder. W 2001 roku miasto liczyło 76 881 mieszkańców. http://pl.wikipedia.org/wiki/Wakefield

                                           

Transport

Miasto posiada dwie stacje kolejowe zlokalizowane w centrum, Wakefield Westgate (pociągi do Leeds, Doncaster, Sheffieldi stacja na East Coast Main Line, gdzie stacją końcową jest King's Cross Station w Londynie) i Wakefield Kirkgate (pociągi do Barnsley, Meadowhall, Sheffield, Normanton, Pontefract, Knottingley, Leeds i Castleford). Stacja Wakefield Westgate utrzymywana jest przez przedsiębiorstwo East Coast, która świadczy usługi na linii z Leeds do Londynu, oraz odpowiada za bezpieczeństwo na parkingu, kasy biletowe i sklepy. Natomiast stacja Wakefield Kirkgate w przeciwieństwie do Wakefield Westgate nie posiada kas biletowych i automatów biletowych. Stacja Kirkgate jest obsługiwana przez Northern Rail. Drugie połączenie do Londynu oferowane jest przez East Midlands Trains, gdzie pociągi kursują przez Leicester i St Pancras, oraz wkrótce będą dojeżdżać do międzynarodowej stacji.

Następujące sukcesy FreeCityBus w Leeds i FreeTownBus w Huddersfield, wpłynęły na rozpoczęcie 6 miesięcznej próby darmowej komunikacji w Wakefield. Projekt FreeCityBus rozpoczęto 23 kwietnia 2007.^[1] Trasa łączy kluczowe miejsca w mieście. Obejmuje m.in. dworzec autobusowy, dworce kolejowe, galerię handlową i obszary handlowe. Autobusy jeżdżą w odstępach 10 minutowych, pomiędzy 7:30 i 19:00, od poniedziałku do piątku i od 8:30 do 17:00 w soboty. Pierwszego dnia z usługi skorzystało około 450 pasażerów^[2].

Kultura

Sport

Miasto Wakefield znane jest z ligowego klubu rugby Wakefield Trinity Wildcats. Klub utworzony w 1873, ma zmienną historię, z okresem chwały przypadającym na lata 60. XX wieku. Wtedy to Neil Fox, Derek 'Rocky' Turner, Keith Holliday i Harold Poynton pod kierunkiem trenera Ken Traill grali w elitarnej Super Lidze.

Klub Wildcats, Wakefield's był najlepszy w sezonie 2004, kiedy jego zawodnicy zdobyli playoffs Super Ligi pokonując Hull F.C i nieznacznie przegrywając z Wigan Warriors.

Wakefield RFC był miejskim związkowym klubem rugby od 1901 do 2004, wtedy to klub zaprzestał grać po degradacji i niedostatecznym finansowaniu.

Wakefield F.C. jest zespołem piłkarskim grającym w Unibond League First Division, przeniesionym z miejscowości Emley w 2001. Piłkarze rozgrywali mecze w Belle Vue, na terenie przyległym Trinity, aż do końca sezonu 2005/2006. Następnie przenieśli się do College Grove, gdzie rozpoczęli sezon 2006/2007.

Frickley Athletic F.C. jest klubem piłkarskim prowadzonym w dzielnicy Wakefield. Klub rozgrywa mecze w UniBond Premier Division. Krykiet i amatorska liga rugby jest uprawiana w wielu wioskach wokół miasta.

Jedną z innych godnych uwagi drużyn był zespół hokejowy Wakefield Warriors, który podczas krótkiego czasu istnienia był udekorowany w brytyjskich i europejskich mistrzostwach.

Ostatnimi czasy dwaj pływaccy seniorzy, (Ian Perrell i Rachel Jack), mieszkający na obszarze Wakefield osiągają sukcesy.

Wakefield Harriers A.C. jest klubem atletycznym zlokalizowanym przy Thornes Park Athletics Stadium i jest domem dla międzynarodowych atletów m.in. Emily Freeman i Charlene Thomas.

Wakefield Polonia VC - drużyna siatkówki występująca obecnie w West Yorkshire League. Drużynę założyli i prowadzą mieszkający w Wakefield Polacy.

Media

Wakefield ma własne gazety - stację radiową Ridings FM. Tutaj ukazują się także liczne darmowe czasopisma m.in. Excelle, Solo

Film "This Sporting Life (1963)" rozgrywa się w Wakefield. Przedstawia ciężkie realia w kopalniach i ligi Rugby. Reżyserem filmu jest Lindsay Anderson, scenariusz napisał David Storey, a główną rolę gra Richard Harris. Wiele obrazów centrum miasta jest bardzo różnych od dzisiejszego Wakefield. Aktualnie film jest jakby reliktem ukazującym odmienny Wakefield. Jednak należy pamiętać że "This Sporting Life" nie mówi głównie o mieście Wakefield, w przeciwieństwie do takich filmów jak Kesktóry związany jest z Barnsley, The Full Monty w Sheffield lub Rita, Sue and Bob Too którego akcja dzieje się w Bradford.

W czerwcu 2005 Wakefield był miejscem programu telewizyjnego Most Haunted. Program tworzony był w trakcie przesilenie letniego w różnych lokalizacjach wokół miasta m.in. Wakefield Opera House. Podczas programu próbowano nawiązać kontakt z duchem James Ellison, dawnym członkiem rady miasta.

Parki i zabytki

• Pugneys Country Park – tereny rekreacyjne, oferujące niemotorowe sporty wodne i rezerwat natury
• Ruiny Sandal Castle
• National Coal Mining Museum – krajowe muzeum górnictwa węgla
• Walton Hall – rezerwat natury utworzony przez badacza Charles Waterton
• Yorkshire Sculpture Park – park rzeźby
• Bretton Hall – rezydencja
• Katedra Wakefield
• Galeria Barbary Hepworth jest częścią odrestaurowanego nabrzeża w centrum miasta
• Nostell Priory – rezydencja
• Anglers Country Park i Heronry – tereny rekreacyjne
• Thornes Park

Miasta partnerskie

•  Biełgorod
•  Castres
•  Hénin-Beaumont
•  Herne
•  Konin i tu ci niespodzianka!!))
• Od cioci dodam, ze Wakefield jest mile jak na sypialnie Leeds. A czy jest gettem polskim. Troche tak ale zwazywszy, ze nas wszedzie jest pelno i na zgromadzeniu takich rarytasow w sklepach polskich to warto w takim gettcie mieszkac. Przede wszystkim zielono wszedzie. Kultura tez jest a pracy jak na przemyslowa historie Leeds nie mozna narzekac. Switna baza wypadowa. Halifax, Doncaster, Manchester, Leeds no i do pieknego Yorku. Podziwiac i zazdraszczac!

                                     

Ruiny Sandal Castle. Sandal Castle to zrujnowany średniowieczny zamek w Sandal Magna, dzielnicy miasta Wakefield w West Yorkshire, nad rzeką Calder. Był miejscem, w którymWilliam Szekspir umieścił wstępne sceny jednej ze swych sztuk; zamek znalazł się też w anglojęzycznej dziecięcej rymowance.

Historia

Warenne'owie

William de Warenne, 2. earl Surrey (1081–1138) otrzymał posiadłość Sandal w roku 1107^[1]. Była to budowla drewniana. Hrabia stanął po stronie Roberta Krótkoudego przeciwko Henrykowi I, za co został skazany na dwuletnią banicję. Odzyskał Wakefield w okresie późniejszym. William de Warenne, 3. earl Surrey(1119–1148) niewiele czasu spędził na zamku Sandal, odpowiedział bowiem na wezwanie na wyprawę krzyżową i uczestniczył w II krucjacie. Miał tylko jedną córkę Isabel (1137–1199), którą wydał za Williama z Blois (syna króla Stefana), który został 4. earlem. Gdy zmarł bezdzietnie w roku 1159, Isabel poślubiła w roku 1164 Hamelina (1129–1202). Przypuszcza się^[2], że to właśnie on wzniósł wczesne normandzkie kamienne fortyfikacje w Conisbrough i zaczął wymieniać drewniane umocnienia zamku Sandal na kamienne.

William de Warenne, 5. earl Surrey (1166–1240) poślubił w roku 1225 Maud Marshal. Był lojalny wobec swego kuzyna, króla Jana i jego nazwisko, jako jednego z czterech możnowładców, znajduje się w zapisie Magna Carta. W 1216 roku zaczął popierać Henryka III. Od jego śmierci w roku 1240 wdowa po nim zawiadywała dobrami w Wakefield aż do czasu gdy osiągnął wiek męski (1252) ich syn John de Warenne, 6, earl Surrey (1231–1304). John pojął za żonę Alice de Lusignan w 1247 roku^[3]. W roku 1296 został mianowany przez Edwarda Istrażnikiem pogranicza, a w 1298 wziął udział w zwycięskiej bitwie ze Szkotami podFalkirk.

William de Warrene (1256–1286) zginął podczas turnieju rycerskiego w. Syn jegoJohn de Warenne, 7. earl Surrey (1286–1347) przyszedł na świat w roku śmierci ojca. John poślubił Joan de Bar, ale żył w cudzołóstwie z Maud de Nereford z wioski w pobliżu Castle Acre w Norfolk^[3]. Zmarł w roku 1347; prawdopodobnie padł ofiarą czarnej śmierci. Jego synowie John i Thomas wstąpili do Rycerskiego Zakonu Szpitalników w Ziemi Świętej, gdzie zginęli. Wkrótce także zmarła ich matka, a posiadłość została przejęta przez króla Edwarda III^[4].

Warenne'owie posiadali zamki w Lewes i Reigate w hrabstwie Sussex, Castle Acre w Norfolk and Conisbrough w Yorkshire.

Książęta Yorku

W roku 1347 Edward III nadał zamek Sandal swemu piątemu synowi Edmundowi z Langley, który miał wówczas sześć lat. Jego starszy brat Jan z Gandawy otrzymał zamki w Pontefract i Knaresborough, Edmund otrzymał również zamek Wark w pobliżu Coldstream w hrabstwie Scottish Borders, a w roku 1377 Fotheringhay w Northamptonshire, który to zamek miał stać się jego domem. Przez następne 75 lat rodzina nieczęsto gościła w Sandal, zostawiając opiekę nad zamkiem podwładnym. W 1385 roku Edmund został księciem Yorku, co było nagrodą za wsparcie udzielone Ryszardowi II. Następcą był jego syn, również Edmund, który wojował w Irlandii, a zginął w bitwie pod Azincourt w 1415 roku. Po nim panem zamku był Ryszard Plantagenet, 3. książę Yorku.^[5].

Bitwa pod Wakefield

Na początku 1460 roku, w czasie wojny Dwóch Róż, Ryszard Plantagenet postanowił zawładnąć koroną Anglii. Początkowo traktowano do niechętnie, ale tzw. Akt Zgody − powstały w październiku 1460 roku − czynił go następcą tronu i dawał mu tytułlorda protektora. W grudniu Ryszard przybył do Sandal Castle, gdzie zamierzał umocnić swą pozycję i policzyć zwolenników Lancastrów. Stał na czele 3-8-tysięcznej armii, ale 30 grudnia, w bitwie pod Wakefield, stanął wobec przeważających sił armiikrólowej Margaret, która nadciągnęła z pobliskiego Pontefract. Ryszard poniósł klęskę i zginął (wraz ze swym młodszym synem, Edmundem), lecz dwa miesiące później starszy syn Ryszarda, Edward, został królem.

Ryszard III

Po raz ostatni zamek poczuł dotknięcie królewskiej ręki w 1483 roku, kiedy to ósmy syn Ryszarda (i jego dwunaste dziecko),Ryszard III, postanowił uczynić z niego swą wysuniętą na północ bazę i nakazał dokonanie pewnych napraw. Nie na wiele się to zdało, bowiem Ryszard został zabity w bitwie pod Bosworth w dwa lata później. Od tego czasu zamek był coraz bardziej zaniedbywany, a po zbudowaniu więzienia w Wakefield w latach dziewięćdziesiątych XVI wieku zaczął z wolna popadać w ruinę.

Wojna domowa

W czasie wojny domowej w Anglii Sandal Castle znajdował się w rękach rojalistów, ale jego kiepski stan nie zezwalał na wykorzystanie w pierwszym okresie walk. Niemniej w roku 1645 był trzykrotnie oblegany przez siły parlamentu. Butler odnotował:

Po otrzymaniu zapewnienia, że mogą swobodnie odejść do Welbeck House na północy Nottinghamshire, (rojaliści) poddali zamek o godzinie dziesiątej 1 października 1645 roku. Garnizon składał się z 10 oficerów i 90 żołnierzy, przy czym dwóch określono mianem „starszych”, co mogło oznaczać, że byli zawodowymi wojskowymi, ale nie podoficerami. Poddając się oddali 100 muszkietów, 50 pik, 20 halabard, 150 sztuk broni siecznej i dwie baryłki prochu: żadnych dział nie wymieniono. Na skutek tej kapitulacji w rękach rojalistów w Yorkshire zostały jedynie zamki w Bolton i Skipton, ale Sandal „stawił najbardziej zacięty opór ze wszystkich trzech zamków”, a jego zdobycie wywołało wielką radość w szeregach wojsk parlamentu^[6].

Pod koniec oblężenia zamek zmienił się w zasadzie w ruinę. W rok później parlament zdecydował, że nie będzie odbudowywany.

Sandal Castle w literaturze

William Szekspir umieścił tu pierwsze sceny sztuki historycznej Henryk VI, część 3 (akt 1, scena 2), opowiadającej o wojnie Dwóch Róż.

Z kolei bitwa pod Wakefield była zaczynem do powstania dziecięcej rymowanki „The Grand Old Duke of York”, która miała ułatwić zapamiętanie barw tęczy.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Sandal_Castle

lokalne wies tanczy i spiewa. Ale to juz inna.. bajka

nos Franza Westa w poblizu Hepworth Gallery

calkowita depilacja w Rudy Duck w Wakefield

barki i maskotka miasta

fabryki i pozostalosci po boomie XIX wieku

Galeria Barbary Hepworth jest czescia odrestaurowanego nadbrzeza w centrum miasta

zabytkowa pompa wodna

wspomniane fabryki przerabiane sukcesywnie w lofty. Pomieszczenia dla biur i mieszkania dla ludnosci

monidlo galeria i takie cus tam.

The Hepworth Wakefield to nowa inspirująca galeria sztuki w Yorkshire celebrująca unikalną sztukę regionu i prezentująca prace znanych artystów współczesnych. Zaprojektowana przez architektów Davida Chipperfielda, jest jedną z największych brytyjskich galerii zbudowanych specjalnie na potrzeby prezentacji sztuki po 1968 roku. Nazwa The Hepworth Wakefield pochodzi od nazwiska uznanej międzynarodowo rzeźbiarki, Barbary Hepworth, która urodziła się w Wakefield w 1903 roku. Galeria prezentuje znaczącą kolekcję zebraną w Wakefield, w tym oczywiście główne dzieła samej Barbary Hepworth a także współczesnego jej twórcy Henry’ego Moore, który urodził się w pobliskim Castleford w 1898 roku.

W tytule wstepu. Dziela zebrane w Hepworth Gallery to ekspozycja pod tytulem Where is my Eight? austrackiego rzezbiarza Franza Westa. Na powitanie wita nas gigantyczny rozowy wibrator.

                                             

                                               

 Kierujemy sie do gory tam juz telewizory i sala z kanapami i siedliskiem dla pracownikow miesiaca. Krzeselko z lancucha!
                                                 
                                               
 Potem glutki a na koncu Kosciol Latajacego Potwora Spagetty!

                                              

Natrafiamy takze na ekspozycje sof i mebli uspawanych z ceownikow i katownikow. Nie pytam o cene i wygode ale zawsze mozna zrobic sztuke uzytkowa w domu.

                                               
Kilka jeszcze wariacji na Imperium Zmyslow?

                                                    

Najciekawszym doswiadczeniem bylo to;

                                                       

i trzeba bylo robic to:
                                                     
   za namowa kustoszki trzeba bylo uniesc to cos i machac? Nie dalam sie namowic? Troszke bylo to za duzo jak na rozum ciociny i tylko stwierdzilam, ze sie marnuje! Guardian tez zaprasza na wystawe i rozpiuszcza sie w zachwytach? http://www.theguardian.com/artanddesign/2014/jun/19/franz-west-review-sculpture-hepworth-wakefield-where-is-my-eight
Calosc przypominala szczerbinki do kombajnu bohatera filmu Tadeusza Chmielewskiego,  Nienawidze poniedzialku.

                                                         
                                                                                                     
Nie zabraklo takze i normalnych eksponatow ze zbiorow Barbary Hepworth

a to juz piekne okolicznosci przyrody

rzeka Calder w poblizu Hepworth Gallery

cudowny odcien midgalowy wspomnianej rzeki Calder

Siedziba BBC Leeds ale to juz przejazdem i bez zwiedzania wspomnianego miasta. 

Odpowiedz najwazniejsza kierowana do czytelnikow. Otoz po co tam sie ciocia znalazla. Otoz La Brucha znalazla Alchemika. Pokochala go a Ten ma swoje laboratorium wlasnie w Wakefield. Na zebranie stawili sie ciocia, Instytucja Zony, Johanka z Joanki wraz z Bankiem Mocy i wspomniani wlasciciele wiedz tajemnych. Tancom i  zagajaniu nie bylo konca. Do tego i spacery i podziwianie lokalnych bogactw. Wiem jedno kazdemu SZyMy sie zmiejszyly albo nawet i zniknely. Wiecej takich wyjazdow i bogatych doswiadczen.