- No nieee! Pytać, jak obchodzili swoje święta starożytni Rzymianie, to gruby nietakt z pani strony! - oburza się profesor Aleksander Krawczuk. - Owszem, jestem stary, ale nie aż tak! Po chwili najstarszy z krakowskich historyków dodaje, że wprawdzie skończył 94 lata, ale wygląda znacznie młodziej, bo ledwie na 93. I już wiem, że mojego rozmówcy nie opuszcza z wiekiem poczucie humoru okraszone sporą dawką autoironii. I że radości życia mógłby mu pozazdrościć niejeden zblazowany, tyrający w korporacji trzydziestolatek.
Monday, 18 January 2016
Friday, 15 January 2016
trzy czynniki
Jako, ze waaaaadza moze zagladac w majtki w spoko koko kraju to bede sie streszczac. Odtad tematy lekkie, latwe. Czyli ksiazki, dlugowiecznosc. Slowo na A ani na S juz wiecej nie padnie.
Permamentna inwigilacja sie zaczela. Ciocia ubolewa i gorzkie zale wylewa. Do tego ma miesiecznice, ktore powoduja banie sie o swoja krew przelewana za nasza i wasza....eee ewolnosc?
Jako niezawodną receptę na długowieczność Aleksander Krawczuk wymienia trzy czynniki: alkohol, książki i seks. Alkohol - bo pobudza krążenie, książki utrzymują szare komórki w jako takiej formie, a seks seks to dar bogów, dla przyjemności.
Profesor Aleksander Krawczuk, tak to ten, ktory cioci zyc na studiach nie dawal konczy 94 lata. Jedno mozna powiedziec. Swietnej kondycji mozna profesorowi zazdroscic i zyczyc kolejnych stu lat.
Dla niedowiarkow profesor Krawczuk wyglada tak:

a to jedne z dziel (kiedys znienawidzonych)

wiem juz gdzie ON mieszka
Kiedy wszystko sciaga cie w dol i wiesz, ze zlo gdzies jest! Nie wiesz jeszcze gdzie mieszka. Z pewnoscia szukasz Go w obrzydliwych centrach handlowych. Choc nie chcesz to musisz czasem sie tam znalezc. Chocby i na moment. Przejsc przez pasaz galerii. Co to za porownaienie galerii i to jeszcze pasaz? Dawniej sluzylo to okresleniu bardziej wznioslejszym instytucjom niz badziewie handlowe.
Gdy podczas przygladaniu sie orgii swiecacych matuszek boskich za funta a mascia na zylaki dupy. Gdzie geby zuja kebaba a bachory chleja niebieskie plyny dostrzegasz to:
i juz wiesz, ze niektorzy z czlekoksztaltnych mysla. Moze to taka plomba pomiedzy zadza pieniadza a moze i powiew estetyki?
Do tego nurtuje Cie wiecznie cholerne pytanie! Gdzie mieszka ZUO? Czy to juz tu?
Okazuje sie, ze nie w sklepach ale w?
– Co ja dziś usłyszałem w rozgłośni z Torunia, to naprawdę przekonuje mnie, że jest czynny szatan i podpowiada tym ludziom najbardziej barbarzyńskie pomówienia. Z pomówienia "Bolek" przeszli na pomówienia typu szantaż w okresie "Solidarności" i prezydentury i przez to wspieranie starego układu. Szatani. Na Pana Boga przysięgam, (że) nigdy nikt w tym okresie nie szantażował mnie i nic w taki sposób nigdy nie zostało przeze mnie załatwione. Panie Boże daj opamiętania tym szalonym ludziom i nie pozwalaj, by tak barbarzyńskie kłamstwa i pomówienia fabrykowali i w świat wypuszczali. Amen – pisze Lech Wałęsa na mikroblogu.
Internauci dociekali też, dlaczego prezydent publikuje swoje posty w godzinach nocnych. – Panie prezydencie, czemu pan nie śpi o tej godzinie? – Po to, by usłyszeć tych barbarzyńców pomówienia – odpowiedział. Stwierdził też, że "PiS-owcy fałszują historię". – Wstydzę się wyjechać za granicę. Śmieją się z nas.
http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/lech-walesa-o-radiu-maryja-szatan-jest-tam-czynny/9m9mkv
Od teraz - Wstajesz i wiesz!
Tym z Torunia ciocia zapisuje popularne leki.
Thursday, 14 January 2016
z kulturka, filmowo
Starbuck to siec kawiarn z lura. Popularna wszedzie nie wiedziec czemu? Otoz Starbuck to pierwszy oficer Essex. Statku, ktorego misja jest zapolowanie na Moby Dicka albo Wieloryba. Moby Dick to bialy kaszalot. Pogromca morz. Nowy Moby Dick w kinie nazywa sie In the heart of the sea. Film realizowal Ron Howard. Wystepuja Chris Hemsworth, Cillian Murphy i naczelny gej krolowej Ben Wishaw. Calosc bardzo mokra, przerazajaca, kanibalistyczna i tak jak mowila moja polonistka- Czlowieka mozna zniszczyc ale nie pokonac. To oczywiscie nieoceniony Ernest Hemingway i jego Stary czlowiek i morze ale walka z zywiolem i porzuceniem przez Boga daje nam w nowym wydaniu Rona Howarda bardzo dobry obraz.
Moby Dick, Hermana Mellville`a zostal troche przekombinowany ale powiem Wam, ze sciskalam piastki na oparciu fotela. Tak balam sie o pierwszego oficera ale nie Starbucka.
Burnt. Bohater to Adam Jones- Bradley Cooper, kucharz, ktory przegral kariere przez narkotyki, vode i tp. Wyjezdza do Hameryki. Tam obiera milion ostryg. Rzuca robote. Przyjezdza. No gdzie miasto chetnie wciagnie wszystkich i wszystko? No, przeciez, ze Londek! Tu nagle staje sie tez glowa kuchni w prestizowym hotelu. Ma starych wrogow ale ci, staja sie przyjaciolmi na nowo. Starzy przyjaciele okazuja sie wrogami. Adam niczym Gordon Ramsey, przeklina wszystko, molestuje, wyzywa, kurwuje na czym swiat stoi. Eh, caluje i Sienne Miller i mojego Daniela Bruhla. ten ostatni jest gejem i managerem ale jakim takim nijakim. Akcja toczy sie miedzy niezdrowym wspolzawodnictwem o trzecia gwiazde Michellina a marnowaniem jedzenia. Kucharze rozpierdalaja sprzet kuchenny a rozpasieni ludzie nie wiedza co juz do geby brac.
Szkoda tez Umy Thurman i Emmy Thompson. Pierwsza 3 minuty zagrala i byla krytyczka. Thomson byla terapeutka od uzywek i nosila wstretne niebieskie plaszcze wygladajace jak kreszowe wory na pyry.
Nadzieja, ze piekniutka Alicia Vikander tak slicznie zaciaga sie papierosem i ratuje chefa. Eh, smuteczek.
Concussion. Dramat, sport i biografia w jednym. Kompletnie dla mnie niezrozumila gra w futbol amerykanski. Rzecz hamerykanska dziejaca sie w Pittsburgu. Tu pracuje doktor patologii dr Bennet Omalu. Nigeryjczyk, ktory udowadnia wplyw napierdalan w glowy zawodnikow futbolu amerykanskiego. Pomimo kaskow nastapuje takie naruszenie mozgu, ze mezczyzni tylko dostaja pomieszania zmyslow, ze albo sie zaraz zabija albo zabijaja swoja rodzine i bliskich.
Watro dodac, ze film to miesznina spraw sportu z biznesem i potyczkami sadowymi.
Dla cioci nuda i... rozgoryczenie. Dlaczego? doktor Omalu dostal obywatelstwo amerykanskie dopiero w tamtym roku.
I na koniec tradycyjnie gniot. Jest nim The Walk. Siegajac chmur. Nic wspolnego nie ma z dokumentu z 1974 roku. Dokument jak i ten film opowiada historie Philippe`a Petita, ktory to w 1974 roku przeszedl po linie miedzy dwoma wiezami World Trade Centre w Nju Yorku. Chwla dokumntaliscie. Na pochybel The Walk. Konwencja filmu zywcem wyjeta z dupy.
Petit taki komiczny, zartownis. taki lekkoduch co biegal po linie. Zero dno i szuwary. Az przykro myslec, co mysli Petit o swoim dzile, co to tak zostalo ujete w filmie.
Dobrze, ze honoru broni Penny Dreadfull seria 2. Tam wilkolaki, diablice, co kly szczerza. Krew pija a czarownice sa smola lane i podpalane na stosie. Uff. Dzieje sie juz od pierwszego odcinka. Krew leje sie gesto. Klatwy rzucane sa jak kurwy w polskich zdaniach.
No to by bylo na tyle. Ide poczekac na lepsze kino. |
Wednesday, 13 January 2016
zawsze jest jakies swiatelko jest w tunelu
Dzis trzy filmy bardzo na faktach i bardzo zyciowe.
The Revenant, Zjawa po naszemu. Wygadalam jest. No chodzilo cioci w sprzeczce o Oscara, ktory Leon dostanie. Na razie aktor otrzymal statuetke Golden Glob za najlepsza meska role. Film Revenant okazal sie najlepszym obrazem 2015. Uff Instytucja Zony racji nie miala. Leonardo DiCaprio to jest jednak talent. Za zjedzenie surowej krowiej watroby. Za pobicia. Za bycie pogrzebanym. Za wloczeniem i rozszarpaniem przez grizli nasz bohater ma to co chcial. Film nie odbiega wiele od prawdziwego Hugh Glassa, trapera z Poludniowej Dakoty. Mial korzenie szkocko- irlandzie i trudnil sie piractwem. Ozenil sie z Indianka i mial z nia syna.
Hugh Glass najbardziej znany jest z epizodu który miał miejsce w jego życiu w 1823 roku. Wziął wówczas udział w wyprawie dowodzonej przez Generała Williama Ashley'a. W okolicach sierpnia w towarzystwie Johna Fitzgeralda i Jima Bridgera, zapuścił się do rozwidlenia rzeki Grand wPołudniowej Dakocie. Oddaliwszy się na moment od towarzyszy został zaatakowany przez samicę grizli. Zwierzę złamało traperowi nogę, zadało mu wiele ciężkich ran a w końcu zdarło z Glassa mięso z pleców pozostawiając odsłonięte żebra. Glass zdołał jednak nożem ciężko ranić niedźwiedzia, którego dobili Bridger i Fitzgerald. Mimo rozkazów żeby pozostali przy umierającym nieszczęśniku, dwaj traperzy wykopali grób i pozostawili w nim nieprzytomnego Glassa.
Hugh Glass najbardziej znany jest z epizodu który miał miejsce w jego życiu w 1823 roku. Wziął wówczas udział w wyprawie dowodzonej przez Generała Williama Ashley'a. W okolicach sierpnia w towarzystwie Johna Fitzgeralda i Jima Bridgera, zapuścił się do rozwidlenia rzeki Grand wPołudniowej Dakocie. Oddaliwszy się na moment od towarzyszy został zaatakowany przez samicę grizli. Zwierzę złamało traperowi nogę, zadało mu wiele ciężkich ran a w końcu zdarło z Glassa mięso z pleców pozostawiając odsłonięte żebra. Glass zdołał jednak nożem ciężko ranić niedźwiedzia, którego dobili Bridger i Fitzgerald. Mimo rozkazów żeby pozostali przy umierającym nieszczęśniku, dwaj traperzy wykopali grób i pozostawili w nim nieprzytomnego Glassa.
Po odzyskaniu przytomności Glass zdołał się wyczołgać z grobu i resztką sił zaczął się czołgać poprzez las. Według jego relacji podczas tej podróży żywił się głównie korzonkami i jagodami, raz udało mu się pożywić padliną bizona. W jego rany wdała się infekcja, a Glass aby nie dopuścić do gangreny zaczął układać na swoim ciele robaki, które zjadały martwe tkanki. W końcu dotarł do rzeki Cheyenne, którą przebył za pomocą własnoręcznie zbudowanej przez siebie tratwy. W końcu napotkał Indian którzy pomogli mu i nakarmili go. Po powrocie do zdrowia Glass dalej zajmował się traperstwem. Spotkał się z Jimem Bridgerem i Johnem Fitzgeraldem, jednak mimo zamiaru zemsty, darował im życie. Zginął w 1833 roku zabity przez Indian. Cale zycie opisuje Michael Punke w The Revenant: A Novel of Revenge.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hugh_Glass
The 33. Juliette Binoche i Antonio Banderas. To musi sie udac. Choc film 33 nie zaskakuje ale. Ale zawsze jest to swiatelko w tunelu. W San Jose w Chile w tamtejszej kopalni miedzi i srebra nastapila katastrofa. 33 gornikow zostalo uwiezionych w szybie. Ocaleli dzieki solidarniosci i desperacji zycia. Racjonowali zywnosc. Obmyslali sposob wydostania sie. Pomagali nasluchom i ekipie ratunkowej. na powierzchni ich kobiety. Matki, zony, siostry, kochanki zorganizowaly miasteczko namiotowe. Wymusily na rzadzie pomoc w odkopaniu gornikow. Nasi bohaterowie przebywali pod ziemia 69 dni. W porozumieniu z amerykanskimi ratownikami skonstruowano specjalny odwiert. Tam wpuszczano partie powietrza, lekarstwa, jedzenie, wode, mikrofony, pornografie oraz marichuane. Oczywiscie te ostatnia dla rozluznienia sytuacji mezczyzn.
Film bardzo dobry i dlatego nalezy szanowac zawod gornika.
Katastrofa górnicza w Copiapó | |||
![]() Zdjęcie satelitarne okolic kopalni | |||
Państwo | ![]() | ||
Miejsce | San José, 45 km na północ odCopiapó | ||
Rodzaj katastrofy | Katastrofa górnicza | ||
Data | 5 sierpnia 2010 – 13 października 2010 (69 dni) | ||
Ofiary śmiertelne | 0 osób | ||
![]() | |||
| |||
|
Katastrofa górnicza w Copiapó (zwana również katastrofą górniczą w San José) – katastrofa wywołana tąpnięciem, jaka miała miejsce 5 sierpnia 2010 roku w kopalni miedzi i złota San José, położonej nieopodal Copiapó, na pustyni Atakama, 830 km na północ od Santiago, stolicy Chile. Właścicielem kopalni jest przedsiębiorstwo górnicze Compañía Minera San Esteban Primera[1].
W wyniku tąpnięcia 33 górników zostało uwięzionych pod ziemią w komorze górniczej o powierzchni 50 metrów kwadratowych. Po siedmiu nieudanych próbach 22 sierpnia 2010 udało się w końcu wydrążyć otwór szerokości 15 cm, dzięki któremu nawiązano kontakt z zasypanymi. Górnicy znajdujący się od kilkunastu dni 625 metrów pod ziemią[2] otrzymali wówczas pierwszą partięjedzenia, wody i tlenu[3]. Tym samym otworem uwięzieni otrzymali również leki, mikrofony do komunikacji z rodzinami oraz kwestionariusze, dzięki którym ustalony został stan zdrowia każdego z nich[4]. Warto zauważyć, że uwięzieni mężczyźni otrzymywali również marihuanę oraz pornografię - z racji długiego uwięzienia było to konieczne dla rozładowania frustracji mężczyzn.[5].
Górnicy przetrwali pod ziemią rekordowy okres 69/70 dni[6]. Właściwa akcja ratownicza rozpoczęła się 12 października czasu lokalnego, po wcześniejszym wydrążeniu odpowiedniego tunelu. Pierwszym wydobytym na powierzchnię górnikiem był Florencio Antonio Ávalos Silva, który został uwolniony 13 października ok.godz. 00:10 czasu lokalnego (13 października ok. godz. 04:10UTC i 13 października ok. godz. 5:10 czasu polskiego). Ostatnim uwolnionym górnikiem był sztygar Luis Urzua, który został uwolniony 13 października ok. godz. 21:53 czasu lokalnego (14 października 2010 ok. godz. 1:53 UTC i 14 października ok. godz. 2:53 czasu polskiego)
Górnicy zostali przetransportowani na powierzchnię w specjalnej kapsule ratowniczej Feniks 2[2]. Urządzenie miało 3,9 m wysokości, 54 cm średnicy i ważyło 420 kg[9]. Na dole kapsuły znajdowały się trzy pojemniki ze sprężonym powietrzem, które jak wyliczono powinny wystarczyć na 90 minut[1]. W czasie ewakuacjigórnicy zakładali specjalnie zaprojektowane kombinezony z aparaturą do mierzenia ciśnienia, tętna i innych parametrów, która przekazywała te dane ekipie lekarskiej. Całą podróż na powierzchnię górnicy odbywali z zamkniętymi oczami, a zaraz po opuszczeniu kapsuły zakładali specjalne okulary przeciwsłoneczne, chroniące przed uszkodzeniem wzroku odzwyczajonego od światła
Trzecim filmem, ktory prage polecic to Experimenter. Amerykanska produkcja z Peterem Sarsgaardem i Wynona Ryder opowiada o przedziwnym zainteresowaniu ekipy, ktorej przewodniczyl Stanley Miligram.
Konwencja filmu dosc odbiega od produkcji masowych. Tu glowny bohater nawiazuje rozmowe z widzem. Scenografia idzie za aktorem a plan filmowy ogranicza sie do plansz przesowanych przez scenarzystow. Niemniej jednak film jest cholernie ciekawy i tak jak w przypadku dwoch powyzszych warto go obejrzec. Polecam niesamowicie. Tym bardziej, tym, ktorzy chca wiedziec co tez w nas drzemie.
Odpowiedz jest jedna ZLO!
Eksperyment Milgrama – eksperyment psychologiczny, zaprojektowany i przeprowadzony w pierwotnej wersji przez psychologa społecznego Stanleya Milgrama. Eksperyment badał posłuszeństwo wobec autorytetów. Przeprowadzony był w 1961 i 1962 roku. Pierwsze publikacje na jego temat pojawiły się w 1963 roku.
Milgram, zadał sobie pytanie badawcze: "Czy wystarczy dostać rozkaz, by porazić prądem obcego człowieka? Czy jesteśmy skłonni zabić na rozkaz? Jak daleko można się posunąć w posłuszeństwie wobec rozkazu?" Posługując się serią kontrolowanych eksperymentów laboratoryjnych przebadał 1000 przypadkowo zebranych mieszkańców Connecticut oraz studentów Yale.
Pierwszy wariant eksperymentu przeprowadził na uniwersytecie Yale ze studentami a potem z mężczyznami mieszkającymi w New Heaven, którzy to dostawali pieniądze za uczestnictwo w badaniu. Późniejsze warianty zostały zorganizowane poza terenem uniwersytetu. Milgram założył pracownię w lokalu sklepowym w Bridgeport (Connecticut), gdzie za pomocą ogłoszeń w lokalnych gazetach szukał ochotników do swojego eksperymentu. Potrzebował ludzi zróżnicowanych pod względem zawodu, wieku, wykształcenia, płci.
Zgłaszający się do Milgrama ludzie byli pewni, że biorą udział w badaniu nad pamięcią ludzką i przyswajaniem (uczeniem się) materiału. Badanych podzielono na "nauczycieli" i "uczniów". Nauczyciele mieli karać (poprzez porażenie prądem) uczniów za każdy popełniony błąd w odtwarzaniu wyuczonego materiału. Reguła była taka, że przy kolejnych błędach zwiększano siłę wstrząsu, o stałą wielkość, gdy "uczeń" znowu się pomyli - do czasu, aż nie popełni żadnego błędu. Nauczyciele najpierw musieli sobie zaaplikować próbny wstrząs by poczuć, z jakim to bólem uczniowie będą mieli do czynienia, wiedzieli też, że siła wstrząsu nie jest tak silna by doprowadzić do śmierci. Jednak działali myśląc, że krzywdzą niewinnych ludzi w imię nauki, znalezienia najlepszego sposobu technik zapamiętywania.
Eksperymentator pełnił role prawomocnego autorytetu - informował o regułach, przydzielał role i polecał wykonanie zadania nauczycielom, gdy sprzeciwiali się lub wahali. Uczniowie siedząc na krzesłach podłączonych do prądu mieli nauczyć się par wyrazów. Porozumiewali się z nauczycielami przez system łączności wewnętrznej, gdyż siedzieli w oddzielnych pomieszczeniach. Nauczyciel podawał jeden wyraz a uczeń miał dodać drugi z pary, i tak z całą listą. Kiedy uczeń zaczynał się mylić był karany przez nauczyciela.
Konkretny przypadek, jaki miał miejsce podczas eksperymentu
Badany w zaawansowanym wieku, z wadą serca, który jednak znając warunki, zgodził się wziąć udział w eksperymencie. Przy 150 woltach (trzeciej pomyłce) domagał się by go wypuścić, ponieważ nie chce już brać udziału w przedsięwzięciu, przy 180 wołał - że nie wytrzyma bólu, a przy 300 woltach - krzyczał, że musi zostać uwolniony. W tym samym czasie nauczyciel sprzeciwiał się wykonywaniu kolejnych wstrząsów, karaniu ucznia, obawiając się, że on tego nie przeżyje. Eksperymentator mówił: "Nauczycielu musisz działać dalej! Twoje zadanie polega na karaniu ucznia za popełnianie błędów."
Nauczyciele protestowali wobec dalszego karania uczniów, jednak eksperymentator kazał im kontynuować. I tak każda para nauczyciela i ucznia dochodziła do 450 woltów (przy włączniku napisane było: "Niebezpieczeństwo: silny wstrząs XXX"
Jaki procent nauczycieli i uczniów doszło do etapu 450 woltów? Większość badanych była do końca posłuszna autorytetowi (eksperymentator) i wykonywała jego polecenia. Przy tym przycisku opór każdego był już złamany, i nikt z tych badanych nie odmówił dalszego aplikowania wstrząsów. Z kolei uczniowie (ofiary) protestowali tylko słownie, ale nie okazali nieposłuszeństwa zachowaniem, mimo że mogli zrezygnować z badania w każdej chwili.
Wnioski z badania
Badania Stanleya Milgrama wykazały, że ślepe posłuszeństwo nazistów wobec władzy nie było w dużym stopniu spowodowane cechami dyspozycyjnymi (osobowość, niemiecki charakter narodowy), lecz wpływem sytuacji, która mogła pochłonąć każdego. Udowodnił w ten sposób tezę, iż zło w odpowiednich warunkach może czynić każdy, nawet ludzie dążący do celów uważanych za szlachetne.
Badanie jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych w psychologii, zarówno z powodów etycznych, jak i istotności tego zagadnienia w świecie realnym.
http://psycheexp.yoll.net/obe.html
ze smiercia jej do twarzy
Tak wielu wielkich odchodzi z tego swiata do moze lepszego? Smierci wielkich artystow szczegolnie boli ten swiat. Czy cieszy ten lepszy nie wiem?
Wiem na pewno, ze raczysko to paskudna choroba, zbierajaca zniwo dosyc bolesnie. Slow pogardy nie mam do tych komorek, pasozytow, garbatych kostuch.
W tak krotkim czasie czlowiek umiera. Od diagnozy czasem przeszlo rok, czasem dwa dni. Chorzy cierpia w niewyobrazalnych mekach. Nie ma lekarstwa i tak powoli albo nagle odchodza. Znikaja.
Swiat nie otrzasnal sie po smierci Lemmy`ego Kilmistra teraz David Bowie. Swiat placze i wszyscy Ich wspominaja. Nie na darmo. To bogowie muzyki. Archaniolowie wszelkiego brzmienia. Tworcy akordow istnienia wszelkiego muzycznego. Faceci instytucje, ludzie orkiestry.
Czy bedzie jakies wspomnienie przez ciocie uczynione. No pewno, tylko niegodnam jest jakis analiz. Bo po pierwsze za smarkata jestem a po drugie, nie znam sie na muzyce.
Lemmy to facet, ktory uwielbial militaria, czarne kobiety, swoj czolg, Jacka i swoja kapele. To co robil, jego zapal mozna by uznac za dwa scenariusze. W przypadku Davida Bowie i ostatniej plyty swojego pozegnania. Ostatnia piosenka Lazarz to nic innego jak wyznanie, ze spotkamy sie po tej drugiej stronie. Paradoksem jest, ze w dniu smierci w trojce byla plyta tygodnia. Taki to juz usmieszek historii.
Czy mam dalej wymieniac w latach 80- tych te Let`s dance. Potem zachlysniecie sie lektura My, Dzieci z Dworca ZOO a tam psychodela Ziggy`ego. Potem darcie ryja z Tina i dziki taniec z Jaggerem. Kolaboracje z Tilda i bawienie sie swoja seksualnoscia.
Jesli mezczyzni milczeli znaczylo to, ze bedzie slychac jeszcze glosniej. Moze plyta, moze trasa koncertowa moze jakas sesja foto. Zawsze z klasa i elegancko!
Nie beda juz zaskakiwac swoja zywotnoscia. Beda zaskakiwac w dorobku jaki pozstawili po sobie.

Tuesday, 12 January 2016
jej portret
Ciocia ogladala i juz wie, ze Eddie Redmayne zgarnie Oscara. Bylby to drugi w aktora karierze i rok po roku, kiedy tak by sie stalo. Oczywiscie moze sie tak stac ale czy bedzie?
Kochani, film Toma Hoopera pt. Dziewczyna z portretu zaskakuje! Juz wyjasniem czym ciocie i Instytucje Zony obraz ujal. Mianowicie zdjecia! Krajobrazy, swiatlo, miejsca i perspektywa. Potem scenariusz, ktory jest oparty na historii Lili Elbe a na koncu zjawiskowa rola w/w Eddiego Redmayna. Tu wyglada jak laleczka, ktora kiedys byla meska ale szczerze zazdroszcze tych ruchow, delikatnosci i wrazliwosci.
Ostatnia a moze i najwazniejsza to przelom w medycynie w sprawie korekty plci. To glos wazny dla wszystkich transeksualistow. Wazny transparent dla niedowiarkow, ktorzy uznaja transseksualistow jako przebierancow i takich tam dewiantow.
Film oparty jest na ksiazce Davida Ebershoffa pt. Dziewczyna z portretu. Bohaterka Lily Elbe to pierwsza osoba, ktora poddala sie zabiegowi korekty plci. Lily Elbe urodzila w 1882 roku w Danii jako Einar Wegener. Einer czul sie kobieta uwieziona w ciele mezczyzny. W 1930 roku w Dreznie Lily przeszla zabieg korekty plci. To byl krok milowy i niepowtarzaly w swiecie.
Wczesniej jako Einar Magnus Andreas Wegener ozenil sie z malarka Gerda Gottlieb, malarka. Lily rowniez malowala. Jednak po zabiegu przestala stawac za sztaluga.
Dunski pejzazysta zamierzal popelnic samobojstwo 1 maja 1930 roku. Data nie przypadkowa bo wynikajaca z bolu, po wielomiesiecznych katorgach po operacji.
Jak sam siebie okresla Einar, utrzymywal, ze przetrzyma burze a z taka kobieta zwiazal sobie zycie. Gerda Wegener, to utalentowana portrecistka i ilustratorka min. Vouge i La Vie Parisienne. Styl jaki sobie obrala ciocia uwielbia. Sama Tamara Lempicka to 'kolezanka Wegener'. Art Deco to wdzieczna sztuka a i rozwiazla. tak jak i cale lata 20 XX wieku. (No prawie).
Malzenstwo Wenegerow w Paryzu nie tylko tworzyli ale zwiedzali, organizowali przyjecia i chetnie byli zapraszani na rauty i bale. Gerda przedstawiala Lili jako siostra Einara, po czym ta flirtowala z oficerami. Ci, nic nie podejrzewajac dawali sie rozkochiwac.
Pojawialy sie nawet spekulacje o rzekomym pociagu Gerdy do kobiet. To okazalo sie tylko spekulacjami. Gerda byla wierna przujaciolka meza i to ona brala na siebie i utrzymanie domu i zapewnienie burz emocjonalnych w Lili. Gerba byla takze wierna sojuszniczka i przyjaciolka po ich rozwodzie. Wtedy to Lily zmarla po nieudanym przeszczepieniu macicy. Lily czula sie do roli matki. Chciala rodzic dzieci i je wychowywac.
Jak doszlo do tego, ze Einar stal sie Lily. Moze to, ze Gerda potrzebowala modelki do pozowania? Wiadomo, ze do odszukania przyczyny Einar udawal sie do wielu lekarzy. Ci, widzieli dewianta albo osobe chora psychicznie.
Przelom nastapil w 1919 roku w Berlinie prekursorseksuologii, Magnus Hirschfeld otworzyl Instytut Seksuologiczny. Dzialal on az do 1939 roku. Profesor powolal do zycia nowy wyraz, transsualismus. To osoby, ktore nie akceptowaly swojej plci i chcialy ja zmienic.
Wegener przeszedl operacje zmiany plci w Dreznie w klinice Kurta Warnekrosa. Caly zabieg kosztowal 5 tysiecy koron uzyskanych ze sprzedazy swojej kolekcji obrazow. Wkrotce potem odbyl sie nieudany przeszczep macicy i wszczepienie jajnikow, pochodzacych od mlodej kobiety.
Po pierwszej operacji lili odmowila malarstwa, wyjechala do Danii i zamieszkala ze swoja starsza siostra.
Dokumenty zmienila na mocy dekretu dunskiego krola. Krol takze, zgodzil sie anulowac malzenstwo z Gerda.
Po drugiej operacji Lily Elbe zyla jeszcze czternascie miesiecy. Umarla trzynastego wrzesnia 1931 roku.
Subscribe to:
Posts (Atom)