seks ze zwierzetami

Seks ze zwierzętami. Przemilczany problem średniowiecza [18+]

Autor: Kamil Janicki | 8 czerwca 2014 |

Cytat za: http://ciekawostkihistoryczne.pl/2014/06/08/seks-ze-zwierzetami-przemilczany-problem-sredniowiecza-18/2/#ixzz3JWEeMF3N 

NIe moglam sie powstrzymac i nie dac tego artykulu szerszej publicznosci

Żyjący w VII wieku mnich i uczony Jan Klimak nie miał wątpliwości: groźba zoofilii czyhała na pobożnych ludzi na każdym kroku. W swoich pismach przytoczył nawet historię klasztornego pastucha, który „nieszczęśliwie uległ urokowi dzikich osłów i został sprowadzony na złą drogę”. Na szczęście władze kościelne czuwały. Za seks ze zwierzętami groziło nawet dożywocie.

Konkretnie była to dożywotnia pokuta. W 314 roku synod w Ancyrze, jako pierwsze zgromadzenie kościelne, zajął się na poważnie problemem zoofilii. Ustalono, że kara będzie zależna od wieku. Osoby poniżej 20 roku życia za stosunek ze zwierzęciem miały być karane ciężką, 15-letnią pokutą. Grzesznikom powyżej 20 roku życia groziło już 25 lat samoumartwienia. Ci zaś, którzy dopuścili się spółkowania ze zwierzęciem po ukończeniu 50 roku życia mieli pokutować aż do śmierci.

Średniowieczny pastuch czyhający na bezbronną owcę… Nawet ponad 50% nastolatków w średniowieczu dopuszczało się aktów zoofilii.

Tak wysokie kary nie były żadnym przypadkiem. Zoofilia stanowiła nieodłączny element życia na wsi. Na podstawie nowożytnych badań, prowadzonych w Europie i Ameryce od XVII wieku, można przyjąć, że stosunków ze zwierzętami dopuszczała się ponad połowa członków tradycyjnych społeczności.

O ile w epoce antycznej nikomu to nie przeszkadzało, a temat zoofilii przenikał do mitów, sztuki i literatury, to chrześcijaństwo wypowiedziało seksowi ze zwierzętami otwartą wojnę. I trwała ona przez całe średniowiecze.

Lepsza zoofilia od miłości francuskiej?

Zwierzę też człowiek? Wielu ludzi średniowiecza zbyt dosłownie traktowało tę opinię…

Pierwsze stulecia upłynęły pod znakiem debat na temat skali grzeszności stosunków ze zwierzętami. Dość powszechnie zoofilię traktowano jako odmianę masturbacji. To jednak nie rozwiązywało problemu. Tak samo jak różnie karano za masturbację z użyciem akcesoriów lub za czynności dokonywane w towarzystwie, tak też uczeni szybko zaczęli pochylać się nad poszczególnymi odmianami zoofilii.

Autorzy wschodniosłowiańskich penitencjałów (ksiąg pokutnych) twierdzili, że seks z ptactwem jest bardziej grzeszny, niż ze ssakami. Hiszpańscy mnisi byli zdania, że na większą karę zasługuje ten, kto dopuszcza się stosunków z małymi zwierzętami, niż z dużymi.

Nie brakowało też autorytetów skłonnych zmniejszyć pokutę grożącą za spółkowanie ze zwierzętami domowymi, w porównaniu do tych gospodarskich. Wreszcie święty Hubert z Liège (VII-VIII wiek) stawiał sprawę prosto: im zwierzę było bardziej „nieczyste” tym większa miała być kara za seks z nim.

Niełatwe było życie krowy w średniowieczu.

Ogółem zoofilię traktowano jako trzeci najcięższy grzech w obszarze seksualności. Z badań Jamesa A. Brundage’a, autora książki „Law, Sex, and Christian Society in Medieval Europe” wynika, że większa pokuta groziła tylko za seks oralny i analny.

Czy to pastuch uwiódł owcę… czy owca pastucha?

Przed 750 rokiem w kościelnych zaleceniach pojawił się nowy motyw. Zoofilię w coraz większym stopniu traktowano nie jako formę masturbacji, ale stosunku seksualnego. W związku z tym zaczęto karać nie tylko ludzi, ale też zwierzęta. Teodor z Canterbury pisał: „Zwierzęta zbrukane przez stosunek seksualny z człowiekiem mają zostać zabite, a ich truchło rzucone psom na pożarcie”.

Owcy zresztą też.

Tę samą regułę powtarzano przez kolejne wieki, wyjaśniając że zaszlachtowanie zwierzęcia pomoże „wymazać wszelką pamięć o grzesznym akcie” (Iwo z Chartres, XI wiek). Krytyka zoofilii jeszcze bardziej nasiliła się w XII i XIII wieku, wychodząc wówczas poza uczone zgromadzenia oraz klasztory i docierając do zwyczajnych kaznodziejów. O ile dotąd spowiednicy często przymykali na ten grzech oko, to teraz zaczęli go traktować z pełną powagą.

Będą ich gwałcić ogniste potwory

Anonimowy mnich z Evesham przestrzegał 1196 roku, że osoby, które za życia spółkowały ze zwierzętami, po śmierci trafią do piekła, gdzie będą bez końca gwałcone przez „wielkie, ogniste bestie, tak ohydne, że nie sposób tego opisać”.

Ciekawe czy to o takie ogniste demony chodziło mnichowi z Evesham?

Dla Tomasza z Akwinu (XIII wiek) zoofilia była już największym grzechem nieczystości. Cięższym zarówno od homoseksualizmu, seksu w pozycjach innych niż misjonarska, jak i od masturbacji. W jego czasach seks ze zwierzętami zaczęto utożsamiać z siłami piekielnymi i z czarną magią. A to oznaczało, że zwyczajna pokuta za taki grzech nie wystarczy.

Do wyboru: kastracja albo śmierć

Tomasz z Akwinu miał bardzo surowe podejście do zoofilii. Współcześni mu prawodawcy też.

XIII-wieczne prawo fryzyjskie za zoofilię przewidywało trzy możliwe kary: kastrację, zakopanie żywcem i spalenie na stosie. Wyboru dokonywał skazaniec. Zakopywanie żywcem za „bestialstwo” pojawia się także w angielskim traktacie prawnym z tej samej epoki. Gdzie indziej winnych wieszano, a następnie palono ich ciała. Znane jest wiele przypadków przeprowadzonych egzekucji. W 1468 roku we Francji stracono niejakiego Jeana Beisse za seks z krową i kozą. W 1539 roku inny Francuz Guillaume Garnier został poddany torturom i powieszony za odbywanie stosunków ze swoją suczką.

Coraz częściej karano również kobiety, tak że procesy o zoofilię stopniowo zaczęły się zlewać z masowymi procesami o czary. W ich efekcie spłonęły dziesiątki tysięcy niewinnych kobiet. A zoofilia? Wszystko wskazuje na to, że w wieku XVI czy XVII wciąż była równie powszechna, co na samym początku średniowiecza.

Źródła:

1. James A. Brundage, Law, Sex, and Christian Society in Medieval Europe, University of Chicago Press 2009.
2. Vern L. Bullough, James Brundage,Handbook of Medieval Sexuality, Routledge 2013.
3. Ruth Mazo Karras, Sexuality in Medieval Europe: Doing Unto Others, Psychology Press 2005.
4. Margo de Mello, Animals and Society: An Introduction to Human-Animal Studies, Columbia University Press 2013.
5. Joyce Salisbury, The Beast Within: Animals in the Middle Ages, Routledge 2012.
6. Castration and Culture in the Middle Ages, red. Larissa Tracy, DS Brewer 2013.

Cytat za: http://ciekawostkihistoryczne.pl/2014/06/08/seks-ze-zwierzetami-przemilczany-problem-sredniowiecza-18/2/#ixzz3JWEeMF3N