Parkland
Wreszcie
jak na łopacie podane wydarzenia z 16.11. 1963 roku. Jest postrzal,
śmierc, proba ratowania JFK, rozpacz Jackie, strach i ludzka niemoc.
Parkland jak na możliwości Erica Zafona – młodego aktora a
teraz już reżysera wydaje się genialnym osiagniciem. Troche za
bardzo zrzuca wszystko na Oswalda i agentow rządowych, że ukryli,
że zafałszowano wcze śniejsze pogróżki ale... może i tak było.
Co najważniejsze mit JFK jako najważniejszy przywódca świata
podtrzymany i porażka secret service na miejscu pierwszym. Parkland
zdecydowanie polecam.
Choć
od zabójstwa Johna F. Kennedy`ego minęło już 50 lat to sprawa
morderstwa 35 prezydenta USA jest stale nie rozwiązana. Parkland –
film w reżyserii Petera Landesmana ukazuje tragiczne wydarzenia z 22
listopada 1963 roku z kilku różnych perspektyw. Bohaterami są
m.in. agent FBI, reporter, młody lekarz Jim Carrico (Zac Efron)
agenci Secret Service, Jackie Kennedy i brat zabójcy, Lee Harveya
Oswalda, a także Abraham Zapruder (Paul Giamatti), który
przypadkowo uwiecznił tragiczne wydarzenia na kamerze. Parkland to
nie tylko świetna lekcja historii, ale i genialny popis gry wielu
znakomitych aktorów amerykańskich nie tylko starego pokolenia.
http://openscotland.pl/j-f-k-na-nowo/
Kolejny
film z genialną Judi Dench. Philomena to religijna Irlandka, która
w latach 50-tych jako niezamężna kobieta zaszła w ciążę.
Rodzina, by zmazać hańbę oddała kobietę do zakonu. Tam rodzi
dziecko, które zakonnice oddały do adopcji. Po latach Philomena
postanawia odnaleźć syna. W poszukiwaniach bohaterce pomaga Martin
Sixmith dziennikarz polityczny. Scenariusz filmu to autentyczny
reportaż Martina Sixsmitha, The Lost Child of Philomena Lee. Obok
Judi Dench występuje Steve Coogan, który jest także autorem
scenariusza Philomeny. Reżyser Stephen Fears zapewnia, że film nie
ma nic z wcześniejszego obrazu jakim były Siostry Magdalenki, za to
bohaterzy Philomeny jak przystało na kino drogi poszukują samych
siebie. http://openscotland.pl/zle-zakonnice/
Philomena
jako młoda dziewczyna zaszła w ciąże. Jako upadła kobieta
trafila do zgromadzenia sióstr zakonnych. Tam była niczym.
Pracowała w pralni a gdy synek miał trzy lata został przekazany
rodzinie zastępczej. I na tym ślad się urywa. Po 50 latach
Philomena zaczyna poszukiwania. Wynajduje dziennikarza. Trafia z nim
do USA. Tam dowiaduje się o … śmierci Anthonego. Koniec kropka.
Nie uparcie poszukuje dalelej. Syn był gejem. Mial partnera, który
pokazuje rodzinne zdjecia i .. idzie się wkorwic na system.
Zakonnice pala archiwum. Philomenie mowią, ze wszystko pogineło i
nie warto szukac. Synowi, który był u siostr mówią nieprawde. I
na koniec wredne babska nie mowią, ze Anthony pochowany jest na ich
posesji. Kochani to działo się naprawdę! Jest to przerazające
jaki katolicyzm jest chory? Siostry Magdaleni narobiły wele krzyku,
Philomena może tez się obic gdzies tam komus o uszy. Ksiazka
Philomena, która w tamtym roku ukazała się na rynku już dobywam w
swe łapy. Wstrzasające i wkurwiajace to za mało co miało miejsce
jeszcze nie tak dawno temu. Choć... kościół robi to co robi i
zawsze się mu upiecze! Ja nie wybaczam.
Mamma
Mia, Grease, Singin’ in the Rain, West Side Story to fabryki
przebojów i prawdziwa zabawa dla każdego fana musicali. Do tej
kolekcji możemy śmiało dodać kolejny hit spod znaku śpiewu i
tańca. Sunshine on Leith to do tej pory druga płyta popularnego
zespołu Proclaimers. Od tej chwili stanie się maszynką do
robienia pieniędzy.
Premiera
obrazu miała miejsce w Toronto podczas trwającego tam
festiwalu filmowego. Zebrał on pozytywne recenzje i uważany jest za
fantastyczny pod względem filmowanych scen i oprawy muzycznej. Jak
zapewniają producenci jest to odpowiedź Szkocji na piękne
krajobrazy greckich wysp gdzie kręcona była Mamma Mia. Oczywiście
za tym kryje się przyciągnięcie większej liczby
turystów do Edynburga.
turystów do Edynburga.
Film
opowiada historie dwóch najlepszych przyjaciół. Davy (George
MacKay) i Ally (Kevin Guthrie) powracają ze służby
wojskowej w Afganistanie. Mężczyźni w odróżnieniu od swych
kolegów nie chcą dalej wieść życia jako żołdacy i planują się
ustatkować. Marzą o prawdziwej miłości i o dostatnim życiu.
Davy proponuje małżeństwo z Yvonne (Antonia Thomas), zaś
Ally planuje zaproponować małżeństwo siostrze Davy’ego,
Liz (Freya Mavor). Tymczasem, rodzice Davy i Liz Rab (Peter
Mullan) i Jean (Jane Horrocks), planują obchody z okazji ich
dwudziestej piątej rocznicy ślubu. Całość
przerywa wieść o niespodziewanej utracie posady przez ojca a matka Davyiego, która pracuje jako sprzątaczka na Royal Yacht Britannia nie chce odwoływać zaplanowanej imprezy. Całość powinna być radosna jednak jak to w życiu bywa zawsze są lepsze i gorsze dni. Na pomoc zawsze przychodzi muzyka i to jest część najmocniejsza filmu.
Ta strona projektu należy do braci Craiga i Charliego Reid, założycieli duetu Proclaimers; muzyków na stałe osiadłych w Edynburgu, którzy są klejnotami w koronie szkockiej sceny muzycznej. Piosenki Proclaimers są idealną równowagą do głębokich tematów jak i piosenek porywających do tańca. Scenarzysta Stephen Greenholm tak sprytnie połączył sceny, że z głębokich refleksji wyrywa widza
nieoczekiwany flash mob w wykonaniu młodych tancerzy. Ponadto Greenholm ma dar do akcji lekkiej, łatwej i przyjemniej. Jest on autorem scenariusza River City, pierwszego szkockiego tasiemca zrealizowanego dla BBC. Po wcześniejszych projektach reżysera jak Bugsy Malone czy Band of Brothers, Fletcher chciał stworzyć sympatyczny i optymistyczny współczesny film. Trochę romantyczny a zarazem podnoszący na duchu. Większość scen kręcono w Glasgow jednak momenty popisowe filmu kręcone były w Edynburgu (The Mound oraz Calton Hill jak i Port O’Leith pub). W scenie finałowej zaangażowano setki statystów, którzy wykonują największy przebój Proclaimers I`m Gonna Be (500 Miles) na placu przed National Gallery.
przerywa wieść o niespodziewanej utracie posady przez ojca a matka Davyiego, która pracuje jako sprzątaczka na Royal Yacht Britannia nie chce odwoływać zaplanowanej imprezy. Całość powinna być radosna jednak jak to w życiu bywa zawsze są lepsze i gorsze dni. Na pomoc zawsze przychodzi muzyka i to jest część najmocniejsza filmu.
Ta strona projektu należy do braci Craiga i Charliego Reid, założycieli duetu Proclaimers; muzyków na stałe osiadłych w Edynburgu, którzy są klejnotami w koronie szkockiej sceny muzycznej. Piosenki Proclaimers są idealną równowagą do głębokich tematów jak i piosenek porywających do tańca. Scenarzysta Stephen Greenholm tak sprytnie połączył sceny, że z głębokich refleksji wyrywa widza
nieoczekiwany flash mob w wykonaniu młodych tancerzy. Ponadto Greenholm ma dar do akcji lekkiej, łatwej i przyjemniej. Jest on autorem scenariusza River City, pierwszego szkockiego tasiemca zrealizowanego dla BBC. Po wcześniejszych projektach reżysera jak Bugsy Malone czy Band of Brothers, Fletcher chciał stworzyć sympatyczny i optymistyczny współczesny film. Trochę romantyczny a zarazem podnoszący na duchu. Większość scen kręcono w Glasgow jednak momenty popisowe filmu kręcone były w Edynburgu (The Mound oraz Calton Hill jak i Port O’Leith pub). W scenie finałowej zaangażowano setki statystów, którzy wykonują największy przebój Proclaimers I`m Gonna Be (500 Miles) na placu przed National Gallery.
Rydwany
ognia, Atlas chmur, Jeden dzień, Braveheart, Płytki grób, Hallam
Foe, Ecstasy, Księga krwi, Iluzjonista i najsłynniejszy
Trainspotting tworzą galerie filmową miasta. Sunshine on Leith to
kolejny film osadzony w realiach Edynburga. Czy i ten obraz przejdzie
do historii kinematografii? O tym już zadecydują
widzowie.http://openscotland.pl/sunshine-on-leith/
Ja
decyduje i mówie. Kochani warta bajka obejrzenia. Choćby na piękne
pejzarze Edynburga. Muzyka Proclaimer, którzy pokazują się w
filmie i slangu. Oczywiście jednej Szkocicy się nie podobało bo...
nie wystepowali Celticy tylko Hibsi. A reszty to ja nie pytał bo i
po co. Oni nie wiedza co traca. Przednia zabawa i dopiro teraz
docieraja do cioci dość fajne teksty Proclaimersów. Naprawde fajny
film i zachęcam do oglądania.
a i cioci skonczyło
się American Horror Story. Coż to było za zakończenie. Na
początku witała nas Steve Nicks z Fleetwood Mac. Tak tak bogini
chropowatego głosu by przy dżwiękach Seven Wonders zaprosic i
zaprezentować dziewczyny startujące do tytułu Supreme. Otóż
reżyser tak zręcznie poprowadził motyw, że żadna z czarownic nie
została wiedzmą ba bawet założyły spółkę. Kochani zostałam
ukontentowana takim rozwojem sytuacji. Jak do tej pory ciocia troszke
narzekała na miętosznie sytuacji tak teraz za sprawa Steve Nicks
czekam na sezon 4 American!
Aj
się we łbie mi to kołacze! Aj kołacze!
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.