Monday, 25 May 2015

charakternik jeden

Ojciec chrzestny kojarzy sie z trylogia Mario Puzo i z wypchanymi policzkami Marlona Brando. To takze facet, z reguly z rodziny twojego ojca lub matki. Taki facet co to powinien pojsc z toba na piwo. Obgadac zwiazki. Uciszyc starych lub pomoc zreperowac samochod. Szczesciem jest gdy ociec chrzestny ma tatuaz. Taki twoj ojciec ale z daleka. Bedacy za toba. Przyjmujacy  wszystko z dystansu.
Za wzor ojca chrzestnego a przynajmniej za dedykacje, (w ksiazkach) uwazam Wojciecha Cejrowskiego. Dwie swoje pozycje dedykowal swoim chrzesniakom. I naprawde zaluje, ze nie mialam takiego ojca chrzestnego. Pal licho jakim jest Wojciech Cejrowski czlowiekiem. Nie chodzi mi tu o poglady tylko o tym, ze masz kogos z ktorym mozesz sie wzorowac.
Ciocia poznala swojego swojego ojca chrzestnego. Widzialam czlowieka raz w zyciu. Wiedzialam, ze byl w silach stabilizacyjnych UN  i  to w Palestynie. I tyle tylko. Umarl a ja nawet nie pojechalam na pogrzeb. No bo i po co. Jesli czlowieka nie znalam. A czy byl facetem interesujacym a skad mam to wiedziec? Byl, bo byl.
Moze to i chodzi tez o wybor na rodzicow chrzestnych. Dzis zaprzestaje sie brania rodzicow- ot tak by byli Jesli juz to patrzy sie pod katem bliskosci, zamoznosci, a moze i zawsze tak bylo?
Druga sprawa to, czy osoba zasluguje na bycie rodzicem chrzestnym. To jednak nie pora na wywody.
Zazdroszcze ludziom fajnych chrzestnych i wyrazam bol po ich stracie. Zwlaszcza jak jest ktos blisko i jest zawsze do ciebie przodem.
Instytucja Zony miala takiego chrzestnego. Takiego co mial dwie zony. Jedna ukrywal przed druga, co bylo powodem ale do smiechu a nie tragedia. Zawsze narzekal przy naprawianiu czegokolwiek ale cie nauczyl i najwazniejsze, bo byl charakterny, (wyrazil prosbe by spoczac u boku pierwszej  zony) no i mial dziare!





a na pochybel juz


Obdarz swoje piękno
Gdy nie będzie świadków już
Tak jak oni w Babilonie tańcem swoim kuś
W strone ranic niepoznanych mnie nieśpiesznie nęć

Tańczmy po miłości śmierć
Tańczmy po miłości śmierć
Michal Lanuszka, Tanczmy po milosci kres



Jak to sie nazywa. Takie dance macabre. Makabra, ze znow Nienawidze Cie, Polsko!
Jak juz sil brak a muzyka gra to i tak tanczyc sie chce. Tak jak w butelce gdy zostanie cos na dnie. To po co zostawiac! Dopijemy, dochlejemy. Na pochybel. Juz nam ani nie zaszkodzi ani sie polepszy. Na drugi dzien bedzie tylko bardziej zle!
Polacy mnie rozczarowali. Nie kolejny to juz raz. I wybory tak jak i support Eurowizji potwierdza marnosc glosujacych. Tu chodzi mi o emigracje. W spoko koko kraju za nieglosowanie za Rosja. Gdy tam dominuje zasada sasiad na sasiada. Przeciez nie wierze, ze przecietny Kowalski nie glosowal na Rosje tylko przez to, ze ta lamie prawa homoseksualistow.  Obrazeni maksymalnie ludzie sa a europejczycy na cala Polske.
Nie ma sie czemu dziwic jak Polska wybiera ultranacjonalistow. To kto ma nas lubic?




Kuchenne krzesło tronem twym
Ostrzegła cię i już nie masz sił
I z gardła ci wydarła: alleluja!
Dlaczego mi zarzucasz wciąż,
Że nadaremno wzywam Go
Ja przecież nawet nie znam 
Go z imienia
Michal Lanuszka, Alleluja.

Michal Lanuszka to mlody aktor, dziennikarz, teksciarz, poeta, piesniarz, ktory na tapete wzial Leronarda Cohena. Plyta nazywa sie Lanuszka/Cohen. Bardzo mnie sie praca Michala spodobala i pragne byscie takze przyjrzeli sie bardziej temu artyscie.