Muzeum Narodowe we Wroclawiu i top 3

Wizyte i refleksje na temat Muzeum Narodowego we Wroclawiu zaczne od konca a mianowicie od top 3 czytelniczej listy kustoszek.  Numer jeden to; Wschod, Andrzeja Stasiuka, Numer drugi to; Rozne odbicia Greya. Trzeci to nie pamietam ale chyba Malgorzata Kalicinska. Ksiazki dyskretnie polozone na grzejnikach przy krzeselkach. Pod reka by nie zasnac gdy tematy sie juz wyczerpia z kolezanka z sasiedniej sali. Panie jak to panie. Niecierpliwie, wyczekuja normalnych ludzi w liczbie dwoch na godzine. Az garna sie do obstawania przy czlowieku, by chocby poczuc cieplote mego ciala. Wycieczek szkolnych czytaj szaranczy nie wspomne. Te sa usowane w cien i jak najszybciej wyganiae. I to nie zrozumie bo znudzone woli juz ajfona. Ale co tam. Przechodzimy dalej. 

Antonio Canova- Trzy Gracje. Miniatura rzezby znajdujaca sie w jednym z korytarzy wroclawskiego Muzeum Narodowego. Rzezba przedstawia trzy corki Zeusa; Aglaie, Eufrozyne i Talie. Rzezba nasladuje antyk. Zaskakuje klasyczna harmonia i kulturalna rewolucje. Piekno ciala i doskonlosc proporcji to glowne wyobrazenie o boskosci dziela. Trzy Gracje, boginie wdzieku, piekna i radosci sa moimi ulubionymi i dala by sobie ciocia lapy uciac gdyby nie uwiecznila miniatury we Wroclawiu. 

Muzeum Narodowe we Wroclawiu miesci sie przy Powstancow Warszawy. Obok Panoramy Raclawickiej. Przy Odrze, kazdy wie i znajdzie. Obok tez znajduje sie Muzeum Etnograficzne. Ten sam bilet obowiazuje na wszystko co znacznie skraca czas przy kasach i paniom krecacym sie tu i owdzie tez.  Takie wash & go. W czasie II wojny swiatowej budynki dawnych muzow wroclawskich zostaly calkowicie lub w duzym stopniu zniszczone. Na siedzibe powolanego 1 stycznia 1947 roku, muzeum wybrano gmach dawnej Rejencji, czyli Zarzadu Prowincji Slaskiej. Gmach powstal wg projektu K.F. Endella w latach 1883 - 1886. Styl to neorenesans niderlandzki. Nazwa Muzeum Slaskiego powstala w 1950 roku zas w 1970 roku muzeum zostalo podniesione do rangi Muzeum Narodowego.

200 tysiecy obiektow. Nie da rady wszystkiego zobaczyc a i ciocia nie do konca chciala. Stala ekspozycja, kotra wrocila po 20 latach nieobecnosci we Wroclawiu. Mowie tu o zestawieniu dwoch renesansow wloskiego i niemieckiego w wystawie sztuka europejska od X do XV wieku. Ciocia napalila sie na Pietera Breughela Mlodszego, Jezdzacych na lyzwach. Niestety nie moglam zrobic zdjecia. Posiadam tylko portret Marcina Lutra.

Po ekspozycji glownej udalysmy sie na dol na ekspozycje stala, slaskiej sztuki sakralnej. Tam obaczylam rzezbe tronujacej Marii na lwach z  XVI wieku i srebrna herme relikwiarzowa Swietej Doroty. Do tego sarkofag Henryka IV i tympanon z XII wieku.

Nie dalysmy rady z innymi galeriami i ekspozycjami takimi jak sztuka wspolczesna.

Tam Aleksander Gierymski, Artur Grottger, Jacek malczewski, Jan Matejko, Jozef Chelmonski, Olga Boznanska. Ponad 20 tysiecy eksponatow wsrod ktorych znajdziemy, obrazy, rzezby, szklo, ceramika, fotografia. Kolejne czesci wystawy to prezentacje najwazniejszych kierunkow stylowych. Od klasycyzmu do symbolizu. Ze wzgledu na charakter wrocawskiej kolekcji jest to glownie malarstwo niemieckie. Przykladem moge posluzyc sie wizerunkiem Marcina Lutra, ktoremu zrobilam ukradkiem zdjecie. Dalej na korytarzu widzimy rekodzielo europejskie od XVI wieku do poczatkow XX wieku. 

                                       
Ponizej drukuje tekst autorski na stronach Muzeum Narodowego we Wroclawiu zachecajacy do odwiedzeia ekspozycji chinskiej. Wspanialej i tak odmiennej od tej europejskiej.
http://www.mnwr.art.pl/CMS/wystawy_stale/sztuka_wschodu.html

Estetyka rytuału. Chińska sztuka ludowa z kolekcji dr Zlaty Černy

25 listopada 2014 - 30 sierpnia 2015

Kuratorka: Dorota Róż-Mielecka

Koronkowe wycinanki, bogato haftowane tkaniny, stroje, gliniane piszczałki, drzeworyty i inne przedmioty wykonane w XIX i XX w. złożą się na wystawę prezentującą chińską sztukę ludową. Wszystkie pokazywane obiekty pochodzą z kolekcji dr Zlaty Černy – znanej czeskiej sinolożki, historyczki sztuki i wieloletniej kuratorki Działu Sztuki Chińskiej Muzeum Narodowego w Pradze.
Chińska sztuka ludowa jest jednym z najbogatszych, a jednocześnie mało znanych i wykorzystanych źródeł, umożliwiających zrozumienie szeregu zjawisk składających się na kulturę Państwa Środka. Długo pozostawała poza sferą zainteresowań chińskich i zachodnioeuropejskich badaczy. Dopiero w 2. połowie XX w. rozpoczęto jej systematyczne analizowanie i kolekcjonowanie.
– Chińską sztukę ludową formowały systemy filozoficzne i religie (taoizm, konfucjanizm, buddyzm), przede wszystkim zaś pierwotne kulty i wierzenia – wyjaśnia Dorota Róż-Mielecka, kuratorka wystawy. Powstała z ich połączenia synkretyczna religia ludowa oparta była na rytuałach oraz obrzędach (m.in. funeralnych, weselnych) i kształtowała twórczość ludowych artystów, którzy wywodzili się ze społeczności wiejskiej, stanowiącej w dawnych Chinach absolutną większość.

      

Sztuka ludowa była także swoistym sposobem na kultywowanie i zachowanie w świadomości społeczeństwa mitologicznych postaci oraz autentycznych bohaterów i wydarzeń historycznych. Wytwory ludowych twórców nadawały materialny kształt symbolom, mającym zapewnić spełnienie odwiecznych marzeń człowieka o długowieczności, bogactwie i zdrowiu (na przykład przynoszące szczęście tekstylne zawieszki w kształcie ryb, czy wycinane misternie z papieru wyobrażenia jeleni, kaczek, mandarynek). Źródłem motywów w chińskiej sztuce ludowej był także tradycyjny teatr zarówno aktorski, jak i lalkowy. Estetycznym wyróżnikiem chińskiej sztuki ludowej jest jej niezwykła dekoracyjność, którą współtworzą jaskrawe barwy i bogactwo silnie stylizowanych ornamentów.

                                              

Na wystawie „Estetyka rytuału. Chińska sztuka ludowa” zaprezentowane zostaną najciekawsze i najbardziej charakterystyczne przejawy tej sztuki, m.in.: papierowe wycinanki, bogato haftowane tkaniny, dziecięce nakrycia głowy w kształcie głowy tygrysa oraz inne części garderoby zdobione tym motywem, który według prastarych wierzeń chronił dzieci. Zwiedzający będę mogli zobaczyć również: niezwykłe gliniane piszczałki oraz papierowe i tekstylne zabawki inspirowane m.in. kształtami dwunastu zodiakalnych zwierząt. Służyły one do zabawy i zabezpieczały nie tylko przed złymi mocami, lecz także przed insektami. Często bowiem były wypełniane pachnącymi ziołami, które miały odstraszać owady.

                                                

Tradycyjnymi przykładami twórczości ludowej, licznie reprezentowanymi na wystawie, są barwne drzeworyty ukazujące wizerunki strażników domostw i motywy przynoszące szczęście (nieśmiertelny Lou Hai ze sznurem monet) oraz ilustrujące popularne legendy. Interesującą grupę tworzą „atrapy” przedmiotów codziennego użytku, które wkładano zmarłemu do grobu lub palono podczas obrządków pogrzebowych (papierowe „pieniądze”, lampiony). Wystawę uzupełniają teatralne lalki cieniowe, marionetki, pacynki i papierowe latawce, które są nieodłącznie związane z chińską kulturą.